Baska insanlar da var. Bilmedigimiz icin öteki ilan edemedigimiz, yakin, uzak, büyülü, karanlik ama gercek insanlar. Herkesinki gibi degil elbet onlarin hikayeleri. Yani basimizda vuku bulan, bize degen, isittigimiz, tekinsiz hikayeler bunlar. Dünü simdiyle, simdiyi yarinla karan, akilla savasan, kimi akla sigan ama kimi de akildan tasan insanlarin hikayeleri.Ömer Izgec,Karakamburdaki öykülerle yeni bir kapi acip baska dünyalara davet ediyor okuru. Masalsi anlatimin, kadim söylencelerin elinden tutup, özenli bir dille zenginlestirerek yanimiza getiriyor. Karakambur, atmosferi ve karakterleriyle uzun süre akildan cikmayacak bir kitap.Isiklar agaclari aydinlatiyor, dev birer böcek gibi ormanin üzerinde dolasiyordu. Dizlerimi kendime cektim, kollarimla sardim. Islak kiyafetlerimden yere su damliyordu. Elimi cebime soktum, ufak bir odun parcasi cikarip emmeye basladim. O sirada ilerideki tepelerde bir isik söndü, tekrar yandi. Sanki bana göz kirpmisti. Bazen yildizlarin yaptigi gibi. Dogruldum, nisan alip elimdeki parcayi var gücümle helikopterlere firlattim. Tepeler yine göz kirpti. Damdan indim, ayaklarimi yere sertce vurarak kosmaya basladim. Isiklara dogru.Pat pat pat...