Sisli bir köprüdeler simdi, yanarak sinanacaklari bir köprü. Birbirlerini göremiyorlar ama hissediyorlar. Yandilar. Saftilar, narin kirilgan bir beyazdilar. Ama kül olmadilar. Rengini aci ateslerden alan bir siyaha dönüsecekler. Ve kalplerinden cesaretle damlayan mürekkeple asklarimi cizecekler. Cünkü bu birlikte büyümenin imzasiydi. Yana yana bogulduklari sessizlikte hic tükenmeyen asklariydi.
