Carlik rejiminin yikilmaya basladigi yillarda, Ivan Ilyic adinda bir general, davet edilmedigi halde alt düzey bir memurun dügününe katilir ve herkesin kendisi hakkinda Ne kadar yüce gönüllü bir insan oldugunu düsündürmek adina Hümanizimden bahseder ve yenilesen Rusyada soylu ve siradan halk ayriminin kalkmasi gerektigini savunur. Fakat isler istedigi gibi gitmez; söylemleri ve davranislariyla kendisini komik duruma düsürdügü gibi davetlilerin ve dügün sahiplerinin de huzurunu kacirir. Dostoyeveski, insanin zayifliklarini, zaaflarini ön plana cikardigi öyküsünde, ayni zamanda dönemin Rusyasinin icinde bulundugu sinifsal ayrimlari ve düsünce yapisini da kendisine has bir üslupla dile getiriyor.
