Sovyet dönemi edebiyat elestirilerinde, toplum ve bireylerin yasaminda ruhsal ve ahlaksal sinir noktalarina basarili bir sekilde deginen Dostoyevski, bu öyküsünde de; halkin bati hayranligini, makam hirsini ve söhret tutkusunu, özgün bir anlatimla kaleme aliyor. Devleti, bürokrasiyi, basini, yabanci sermaye sevdasini ve kapitalist düzeni; Ivan Matveitchi yutan timsah üzerinden baskin bir kara mizah ile elestiriyor. Söz konusu düzeni, timsah ile sembolize eden yazar; devletin icini tamamen bos bir cuvala benzetiyor. Insanlari yutmak icin bosaltilan bir cuvala...