Onu nasil kaybettigimi biliyordum.

Birini cok istemek, haddinden fazla istemek iyi degildi. Insanin icindeki sevginin fazlasi bile, kalbinin sonunu getiren bir zehirdi.

Ama o, beni neden kaybettigini hicbir zaman bilemeyecekti. Icimi görmek yerine, icimi öldürmeyi secmeseydi, belki

Acelya Sezginer bes yasinda kimsesiz kalir.

Babasinin yakin dostu Mahir Demirdagli ona sahip cikar; onu iki oglundan ayirmadan, üzerine titreyerek büyütür.

Emanet bir kiz cocugu olarak girdigi evde pamuklara sarilarak büyütülen Acelya, güzeller güzeli genc bir kiza dönüsür. Hic tanimadigi annesinin sevgisini aratmayan Selma ve babasinin sicakligini unutturmayan Mahir, onun en büyük sansidir. Her seye sahiptir ama eksik olan bir sey vardir...

Mahirin yillar önce evden uzaklastirdigi büyük oglu Baran.

Yillarca onu bekleyen Acelya, Baran Amerikadan döndügü aksam aci bir sürprizle karsilasir. Cocukken düstügünde ellerinden tutup onu kaldiran Baran, artik ona soguk gözlerle bakan bir yabancidir.

Yillarini gecirdigi evde bir fazlalik gibi hissetmek Acelyanin canini acitir. Ya aile bildigi insanlara sirt cevirip gidecektir ya da kalip ateslerde yanmayi kabul edecektir. Ancak bu zor secim bile onu kurtarmayacaktir zira taslar yerine oturmadan gecmisten cikagelen bir adam, Demirdagli ailesindeki bütün dengeleri sarsacak, Baranin yillar önce evinden gönderilmesine sebep olan sirri ortaya cikaracaktir.


Simdi isiklari söndürmeli,
Seni yazan kalemi kirmali,
Kalbimin kapilarini kapatmaliyim.
Bir damla gözyasima hapsedecegim seni Baran.
Yutkundugum an gözümden degil, kalbimden düseceksin inan.