Insan duygularini üstün gözlem yetenegi ile okurlarina aktaran Zweig; bu uzun öyküsünde genc filoloji ögrencisinin gözünden bir akademisyenin entelektüel kimligi arkasindaki duygusal yasamina isik tutuyor. Karakterler arasinda kurulan bag, duygusal sarsintilara zemin hazirlasa da profesörün hayatindaki temel gercegi de aciga cikariyor. Kabullenmesi zor olan duygularin zihinde yarattigi karmasiklikta, duygusal calkantilarinda bogulan kahramanlar, Zweigin kaleminde tekrar canlaniyor.



Roland, profesör ve esi arasindaki benzersiz ask maceralari, aralarindaki sirlar ve saplantili duygusal iliskiler, gerilimler Zweigin güclü kalemi ve tahlilleri ile her devrin okuruna hitap etmeye devam ediyor.



Hocamin baslangicta fisildar gibi acele cikan sesi artik kaslarini ve bag dokularini geriyor, gittikce daha rahat ve daha yüksekten ucan metal ve parlak bir ucaga benziyordu Oda artik sesine dar geliyor, duvarlar yankidan zorlaniyor, mekanin tümüne ihtiyac duyuyordu. Firtinanin tepemde estigini hissediyordum, denizin köpüren dudaklarindan gümbürtülü kelimeler bagirarak cikiyordu Yazi masasinin üzerine egilmisken sanki yine kendi memleketimde deniz kenarindaki kumlarin üzerindeymisim gibi ve sanki binlerce dalganin muazzam ugultusu ve rüzgarin nefes alir gibi yaklasiyor olmasi gibiydi.