Iki zit karakter...

Biri gururun ve kibrin zirvelerinde Bay Fitzwilliam Darcy.

Digeri bu gurur yüzünden ön yargili bir bakis icinde Bayan Elizabeth Bennet.

Ve ön yarginin duvarlarini yikan, gururun kör bakislarinin önüne gecen önlenemez bir ask...

Jane Austenin ikinci romani olan bu eser, 18. yüzyil Ingilteresinin bir portresini sunarken edebiyat dünyasina da ölmez kadin karakterlerden biri olan Elizabeth Benneti armagan ediyor. Tasrada yetismesine ragmen kendini gelistirmis, vaktinin cogunu kitap okumakla geciren bu karakter, serbest davranislari ve igneleyici diliyle bir anlamda Jane Austenin da kisisel özelliklerini yansitmaktadir.

Gitgide kendinden iyice utandi. Darcy ve Wickhami her düsündügünde kör, tarafli, ön yargili ve gülünc davrandigini hissediyordu.

Ne kadar alcakca davrandim diye haykirdi, Ben ki iyiyle kötüyü ayirt edisimle övünürdüm Ben ki becerilerim nedeniyle kendime deger verirdim Sik sik ablamin cömert iyiligini kücümser, ise yaramaz ve utanc verici bir kuskuyla gururumu tatmin ederdim. Bu ögrendiklerim ne kadar asagilayici Öte yandan, ne kadar da hak edilmis bir asagilama Asik olsam bundan daha acinasi bir körlük icinde olmazdim. Ama benim aptalligim kibir oldu, ask degil. Birinin yakinligindan hoslanip digerinin ihmaline alinarak her ikisine karsi, tanismamizin daha en basinda isin icine ön yargi ve cehaleti sokup mantigi defettim. Bu ana dek ben bile kendimi tanimiyormusum.