Serceler hala agaclarin üzerinde ötüyor ve birbirlerine kur yapiyordu. Aralarindaki bag ve iliskiler üzerinden insanlari düsünmeye basladi. Insanlarin icinde bulundugu durumu, ugrastiklari seyleri, yaptiklarini ve bos zamanlarini ne kadar gereksiz seylerle harcadiklarini düsünmeden edemiyordu. Bu sirada kuslar sessiz sedasiz ucup gitmisti.
Minnacik kanatlarini cirpinarak ilticacilar gibi Avru-paya dogru hizla süzüldüler. Serceler gözden kaybolana kadar bilim insani edasinda ucup gidisle-rini izledi ve hüzünle seyretti.
