Bugün bir taraftan Ingiltere ve Avrupada pek cok psikologun psikanalizden yüz cevirdigini ve Islamla nispeten catismayan yeni rakip ekollerin ortaya ciktigini görürken, diger taraftan Müslüman ülkelerde bircok psikologun kendilerini hala Freudun kertenkele deliginde emniyette hissettiklerini görüyoruz...
Psikolog, öznel olarak neyi kendine referans aldigini itiraf edebilirse, önyargilarinin gözlemlerini nasil etkiledigini daha iyi görebilir ve deneysel kanitlar gerektirdigi takdirde pozisyonunu hemen degistirmeye hazir olur...
Freud, cocugun babasina karsi olan duygularini Oedipus kompleksini gelistirmek icin kullaniyor. Bir Müslüman ise ayni bilgiyi cocugun babasina karsi olan duygularini kullanarak, fitrat üzerine bir teori gelistirmek icin kullanabilir. Kisacasi, ayni veriyi gözlemleyip kayit altina alarak, hem Islami hem de gayri Islami bir teori gelistirilebilir. Islamin tasvir ettigi sekliyle fitrati, Allahin bizi dünyaya göndermeden evvel ruhlarimizla yaptigi anlasma olarak özetleyebiliriz. Dolayisiyla, Allaha kulluk bizim psisemize ve ruhumuza islenmis; sistemimize kodlanmistir. Eger bu dünyada Allaha kul olunmazsa, dogusumuzla beraber getirdigimiz bu kulluk fitrati bizi baska seylere kul olmaya sevk eder...