Cok, cok eski zamanlarda, bundan yüz milyonlarca yil evvel, dünyamiz henüz bilginlerin Ikinci devir adini verdikleri caglarda iken, yer yüzünde bir takim kocaman, korkunc devler yasamakta idi.

Sadece dev yaratilislarina dayanarak etraflarini kasip kavuruyorlardi. Bir yerde göründükleri zaman bütün canlilar oradan kacisir, baliklar suyun derinlerine, kuslar gögün maviliklerine, öteki hayvanlar agac kovuklarina, inlere dalarlardi. Ilk bakista yer yüzünün bu tembel, fakat doymak bilmez, bu aptal, fakat kuvvetli, bu korkak, fakat zalim devlerden kurtulacagi akla bile gelmezdi.

Ama hayat durmadan akisina devam etti, yeryüzünden izleri bile silinen devlerin bir zamanlar hüküm yürüttükleri yerlerde yeni canlilar türedi, o mini mini memeliler gelisti, hele onlarin vücutlarindaki kücücük, yumusacik bir parca, beyin dedikleri beyaz bir yigin, git gide kudretini arttirdi. O devlere kiyaslaninca bir solucan kadar kücük kalan bir mahlk dünyaya penceleri, disleri ile degil, kafasi ile hakim oldu.