Arkasini dönmüs haliyle bir yabanciydi adam. Yüzünü göremiyordu. Violetteye, bu yetmisti, kaldiramayacagi kadar dünya agirlasmisti. Kendini gizleyen adam yüzünü dönse sevincti, Violette sahlanmis at gibi, patlayis aninin icinde bu yoklukta kalbinde tüten dumaniyla, onunla yola koyulmak icin özlem duydu. Adamin onu terk edecegi korkusu sarmisti icini, arkasi dönüktü, gözleriyle cevaplayamazdi onu, o arkasini dönse de, arkasina takilmisti coktan.

Ucucu bir parfümün derinligini, cigerlerinde hissediyordu, körelmis dedigi duygular yitecek bir sey gibi kiymetlenip canlandi. Ruhu, rüzgar ediyordu bedenine ve bedenindeki tüyler diken diken olmustu, rengi ucuk bir ucurtmanin gökyüzünde süzülüsü gibi yüreginin rüzgariyla darmadagin olmus bedenine eslik ediyorlardi. Dumaniyla tüten bir baca gibi seslendi.

Kum saatinde ne kadar zaman kalmisti Yanitsiz bakiyorduk, belki bir iki dakika belki de asirlar gecti.

Ayri ayri tutkularin insaniydik onunla, askin üstünde tutkularimizi koyduk. Bir agac gibi büyüdük. O bana dünya hali korkularimi yenmeyi ögretti. En büyük hazzi, yaratim hazzini paylastik. Fakat bilemezdik aci bir gercegin kapiyi calacagini.

Sevgili okuyucu beni okudugunuz anda sizi seviyorum cünkü insanin arzulari sinirsizdir ve her yazar okunmak ister. Bu karmasik dünyanin labirentinde beni bulup okurken, gün batiminin meltemli havasinda bir gelincik gibi titriyorum. Birazdan karanlik inecek ve geceme bir mum yakacaksiniz. Tutkunun, sevinc gözyaslarinin paylasildigi bu kitap, aydinlik gecenin gümüsten yolunu sözcüklerle ruhunuzda süslesir. Siz olmasaniz bu tutkunun atesi beni yakip kül ederdi.

- Ceylan Koryürek