XII. yüzyilin sonlarina dogru, Kuzeydogu Anadolu ve Kafkaslarda egemenlik mücadelesi veren bir kavim vardi Kumanlar. Bu sarisin Türklerin bir kismi Gregoryenlik mezhebini kabul ederek cocuklarina Ermenice, bir kismi da Ortodoks mezhebini kabul ederek Gürcüce isimler koyuyorlardi. Etnik kimliklerini korumayi basaran Kumanlarin bir kismi da Islami sectiler.
Soygun, yikim ve talan düsüncesinin cesaretlendirdigi Hacli Seferleri onlari da etkiledi ve Kumanlar da din-mezhep kavgasina düstüler. Bu, bir bakima iki farkli dine inanan tek milletin savasiydi.
Bunlar yasanirken Bagdat erenlerinin piri Seyh Senan, kirk kisilik dervis grubuyla Kuran hükümlerini anlatmak icin Kafkaslara dogru yola cikmisti.
Dervisin yolu da cilesi de bitmez derler.
Sonunda Bana Kalesine ulastilar. Seyh Senan, teblig düsüncesiyle gittigi kalede Bana Beyinin güzel kizi Kuman Hatuna vuruldu. Zamanla kara sevdaya dönüsen bu sinavda Seyh Senan imkansizi mümkün kilmak icin Bekaa Vadisine kadar uzanan bir baska tehlikeli yolculuga koyuldu.
Kuman Hatun, Islami secip Kuman Gelin oldu.
Tek arzulari birlikte kacip Islam diyarina gitmek olan iki sevgiliyi Allahuekber Daglarinda büyük bir tehlike bekliyordu.
