Zabel Yesayanin 1916da kaleme alinan ancak 1924e kadar sakli kalmis novellasi Son Kadeh Vercin Pajagi pek cok elestirmene göre yazarin en güclü eseri ve kendi dönemi acisindan da bir hayli cüretkar. Novella, metnin kahramani Adrinenin yasak aski Arsaga yazdigi notlardan belki de uzun bir mektuptan olusuyor. Bu notlarda yasak askina kendisini tüm ciplakligiyla anlatmayi deneyen ve bunun icin en utandigi seylerle dahi yüzlesmeyi göze alan Adrine bir yandan gecmisine bakip kendisi ve evliligiyle hesaplasirken, bir yandan da askin ne oldugunu kavramaya calisiyor. Yesayan, catisan hisler, icgüdüler ve fikirlerden meydana gelme bir karmasanin icine hapsolmus ve bu karmasadan cikmayi arzulayan, kendisine yeniden yasama imkani verecek bir cikis yolu arayan genc bir kadinin araciligiyla bizi kadin ruhunun katmanli zenginligini kesfetmeye davet ediyor. Üstüne bu kesfe arka planda Istanbul ve özellikle Üsküdar eslik ediyor. Yesayan okurlarinin artik asina olduklari sarhos edici tabiati, bu tabiatin yogun kokulari, sesleri ve tatlari ile..
