Korkuyu biliyorum, sen ögrettin bana. Öldürülmenin ölümünden, erken bitecek sevismenin erkenliginden, kesik izinin hafizada gösterdigi iktidar hünerinden. Korkuyu biliyorum sen ögrettin, el kendininse ayrilacak tirnak nasil baglilikla yapisiktir ete, kiriyle. Vefadan, sahiplenmekten söz et bize, yalnizca bize. Gögsümün farkina varayim, nefes aldigimda karsilastigimiz hirsizlik mahallimin genisledigini anlayayim. Kacmalarim cogaldikca biriktirdigim tenhalarin hepsinde bitip, soluklanacak kadar cirilciplak ikimiz tarafindan teslim alinayim. Etsizleseyim bir nevi, yaklastigi olaya katilmamisliktan ötekileseyim, lazim degilsem aklimi yitireyim. Hem, gecmise izlerimizi birakmamiz yasak. Kos, pesimizden gelemezler edebiyata karisirsak.
Öykünün ismini sen buldun, ne güzel sanirim yagmur yagacak...
BIZ SENINLE KÜLKEDISININ MUTLU OLMASINI MASALIN
EN BASINDA DILEMEK ICIN YARATILDIK