Alevi gelenekte yol kardesligi, can kardesligi ve ahiret kardesligi gibi isimlerle de anilan Musahiblik, kan bagi tasimayan evli iki kisinin esleri ile birlikte dedenin ve cem toplulugunun önünde, Hakka yürüyünceye kadar kardes kalacaklarina, her acidan birbirlerini kollayip koruyacaklarina dair söz vermelerini iceren bir törenle kurulan manevi kardesligi ifade etmektedir.
Soy-boy-asiret sistemli yapilarina ve büyük oranda göcebe ya da yari göcebe veya kirsal bölge sartlarinda bicimlenen sosyal bünyelerine uyarlayarak aldiklari sfi karakterli Islam anlayisi, gecmisten günümüze Alevilerin sadece dini hayatini degil, sosyal hayatlarini da yine tasavvuf ve tarikat hayati kaliplarinda sekillenmistir. Aleviler bu ana karakterleri cercevesinde, toplumsal yardimlasma ve dayanismayi saglayan sosyal bir kurum olan Musahibligi de tarikat hayati kaliplarinda anlamlandirip bicimlendirmis, bu baglamda hem Musahibligin kurallari adab ve erkan kitaplarinda aciklanmis, hem Musahiblige girecek olan kisilerin bu kavle girisleri bir tarikat ayini ya da erkani ile gerceklestirilmistir.
Alevi gelenekte Hz. Muhammed ile Hz. Alinin kardesligine dayandirilan ve Kuranin bir emri olarak görülen Musahiblik, bu erkani yürüten Alevi gruplarda hem dini hayat hem toplumsal hayat acisindan cok önemli fonksiyonlar icra etmistir.
Günümüzde modernlesme ve sehirlesmenin etkisiyle farklilasan sartlar ve algilar cercevesinde Musahibligin de bu sartlara göre yeniden islevsel hale getirilmesi üzerinde önemle durulmaktadir.
