Hayatla ciplak temas... hem cok güzel, hem cok acitici Yasin ilerledikce, giyinmeye baslarsin. Giderek daha fazla tabaka edinirsin, bunlar seni duyarsiz kilar. Bütün toplum ciplak kalsaydi, önce birbirimizi kucaklar, sonra da toplu harakiri yapardik. Kendini ciplak hissetmiyor musun artikBabasi yavasca ve üzgün bir ifadeyle basini iki yana salliyor.Belki de o kadar cok tabakam yoktur, ama dogrudan temas benim icin bir mucize olurdu. Yani bütün bunlar... simdi yasadiklarim... gececek mi Büyük ihtimalle evet. Maalesef.
Ciplaklik nedir Giysisizlik mi Genclik mi Ayip mi.. Giysilerimizden arinmak, ciplakligin tek hali mi Kumaslara sarindigimiz anda sonlaniyor mu ciplakligimiz Hayat bizi tüm gercekleriyle cevreler, toplumun gözünde tanimlar, kurallariyla kisitlar, normlariyla bicimler, sistemleriyle düzenler, tenimize nüfuz etmeye cabalarken, mücadeleye cirilciplak girismek midir zor olan, katman katman, zirh zirh giyinmek mi Peki, ya gecince ciplakligimiz; sona erer mi üsümemiz
Kendin olmak, tenine temas eden hayata karsi ne kadar giyinecegini kesfetmekten, bu hayatin icinde kendini bulmaktan gecer. Belki bulanik bir nehirde, yakinlasamadigin bedenlerde, yasama pamuk ipligiyle bagli bir dostun varliginda, özüne erisemedigin bir rüyadan uyandiginda ya da kendine cizdigin sinirlarin ötesine baktiginda... Cek yazar Iva Prochzkov, ergenligin kacinilmaz ciplakligini ve hayatin yakici sogugunu, Berlinli bes gencin kesisen yasamlari üzerinden anlatiyor.
