Evet, ben manastirdan kovuldum; cünkü ben, mezarimi kendi elimle kazamadim.

Cünkü kalbim, sürekli yalan ve iki yüzlülükten yorulmustu. Cünkü bedenim fakir ve yoksullarin mallariyla beslenmeyi reddetti. Cünkü ruhum zulme teslim olmus halkin bagislariyla zevk-ü sefa icinde yasamayi kabul etmedi. Kovuldugum icin ayrildim; cünkü bedenim, kulübede yasayanlarin elleriyle insa ettikleri genis oda- larda artik rahat edemiyordu. Cünkü midem, yetim ve dul kadinlarin gözyaslariyla yogrulmus ekmegi kabul etmiyordu artik. Cünkü dilim, Basrahibin inananlarin mallari ve bagislarina karsilik sattigi dualari okuyamiyordu artik. Pis bir cüzam hastasi gibi manastirdan atildigim icin ayrildim; cünkü rahip ve papazlarin kulaklarina, onlari rahip ve papaz yapan kutsal kitabin ayetlerini haykirdim.